سرآغاز زندگی من عشق بود،ولی ازنوع اجباری!
آری، اجباری!
کلمه ای که حتی اسمش هم رعشه بر دل می
اندازد. ولی زندگی من، سرنوشت من این بود.
این عشق اجباری، پایان زندگی مرا روایت می‌کند.
واین تلخ است!
آنقدر تلخ که شیرینی عسل هم، طعم گسش را نمی زُداید.
این تلخی، تنهابایک چیز پایان می یابد.
آن هم "مرگ" است وبس!
دیانامحمدی
درباره این سایت